کودک نجوا کرد : خدایا با من حرف بزن
مرغ دریایی آواز خواند ،کودک نشست.
سپس کودک فریاد زد : خدایا با من حرف بزن
رعد در آسمان پیچید اما کودک گوش نداد.
کودک نگاهی به اطرافش انداخت و گفت: خدایا بگذار ببینمت
ستاره ای درخشید اما کودک توجهی نکرد.
کودک فریاد زد: خدایا به من معجزه ای نشان بده
ویک زندگی متولد شد،اما کودک نفهمید.
کودک با ناامیدی گریست:خدایا با من در ارتباط باش ،بگذار بدانم اینجایی
نگرانم که نمی دانی چه کسی خواهی شد
حتی نمی دانی چه کسی می خواهی بشوی
اما خوب میدانم باید راهی را برگزینی آن هم راهی رو به سز بالایی
شتاب داشته باش ،شتاب در اینکه زودتر زندگی کنی
تو هیچ گاه درنگ مکن ،همین که دیدی محیطی به رنگ تو در آمد وباآن یکسان شدی و آن محیط دیگر چیزی به
تو نمی آموزد،باید آن را ترک گویی
باید که لحظه ها را با ارزش بدانید
همیشه به خود بقبولان که زندگی می تواند زیبا تر از این باشد که هست
باید هر چه شدنی است به وقوع بپیوندد
آن چه شدنی است باید به وقوع بپیوندد
آنچه بود کمتر از آنچه هست برایم اهمیت دارد
و آنچه هست کمتر از آنچه باید باشد
( اندره ژید)
