در آن لحظه 

در ان لحظه که من از پنجره بیرون نگاه کردم                                 

کلاغی روی بام خانه ی همسایه ی ما بود                                       .

و بر چیزی ، نمی دانم جه ، شاید تکه استخوانی

دمادم تق و تق منقار می زد باز .

و نزدیکش کلاغی روی آنتن قار می زد باز .

نمی دانم چرا ،شاید برای آنکه این دنیا بخیل است ،

وتنها می خورد هر کس که دارد .

  در آن لحظه از آن آنتن چه امواجی گذر می کرد

که در آن موج ها شاید یکی نطقی در این معنی که شیرین است غم ، شیرین تر از شهد وشکر می کرد

نمی دانم چرا ، شاید برای آنکه این دنیا عجیب است ،

شلوغ است ،دروغ است و غریب است .

  ودر آن موج ها شاید در آن لحظه جوانی هم

برای دوستداران صدای پیرمردی تار می زد باز

نمی دانم چرا ، شاید برای آنکه این دنیا پر است از ساز و از آواز

و بسیاری صداهائی که دارد تار و پودی گرم

و نرم ،

وبسیاری که بی شرم .

  در آن لحظه گمان کردم یکی هم داشت خود را دار می زد باز

نمی دانم چرا شاید برای آنکه دنیا کشنده است،

درنده است ،

بدست،

زننده است،

و بیش از این همه اسباب خنده است .

  در آن لحظه یکی میوه فروش دوره گرد بد صدا هم

دمادم میوه ی پوسیده اش را جار میزد باز

نمی دانم چرا ، شاید برای آنکه این دنیا بزرگ است ،

و دور است ،

 وکور است .

  در آن لحظه که می پژمرد و می رفت ،

و لختی عمرجاویدان هستی را

بغارت با شتابی آشنا می برد و می رفت ،

در آن پر شور لحظه

دل من با چه اسراری تو را خواست ،

و می دانم که پوچ هستی و این لحظه های پژمرنده

که نامش عمرو دنیاست،

اگر باشی تو با من ، خوب و جاویدان و زیباست .

                                                                                    اخوان ثالث